De Breakdance is een kermisattractie. In karretjes worden bezoekers van de attractie in grote vaart om elkaar heen gedraaid. Sinds de introductie van de Breakdance in 1985 is hij erg populair op kermissen. Een kleiner aantal staat in pretparken. De attractie werd ontworpen door het Duitse bedrijf HUSS en is een doorontwikkeling van de Calypso, die in de jaren '60 en '70 erg populair was. Een opvallend aspect bij de Breakdance is vaak het grote gebruik van gekleurde lampen, die de attractie in de avonden fel verlichten.
Werking
Er bestaan veel verschillende versies van de Breakdance. In alle versies staan er op een vrij bolle, grotere basis verschillende onafhankelijk bewegende kruizen op één groot rond platform, die oploopt of afloopt. Op elk kruis staan een viertal wagentjes voor twee personen. De wagens kunnen ook weer onafhankelijk van elkaar bewegen, d.m.v. middelpuntvliedende kracht.
Typen
Er zijn 4 verschillende type Breakdancers gebouwd:
Breakdance no. 1 - De attractie bestaat uit een vlakke draaischijf van ca. 20 m doorsnede waarop 4 kruizen met ieder 4 gondels zijn bevestigd. De gehele schijf staat onder een kleine hoek van 7,5 graden. De attractie is voorzien van een achterwand. Van dit type zijn de meeste exemplaren gebouwd.
Breakdance no. 2 - In feite is dit een grote variant van de Breakdance no. 1. De draaischijf heeft een doorsnede van ca. 25 m met daarop 6 kruizen met ieder 4 gondels. Hiervan zijn er slechts 4 gebouwd.
Breakdance no. 3 - Dit is een compacte versie zonder achterwand. De schijf heeft bij dit type een doorsnede van 17,5 m en loopt naar het midden toe op waardoor deze enigszins op een trapezium lijkt. Ook deze versie heeft 4 kruizen met ieder 4 gondels. Dit type is veelal op de Nederlandse kermissen te vinden.
Rodeo - Dit is een kleinere variant alleen bedoeld voor pretparken. De attractie heeft geen draaischijf, maar de kruizen zijn direct met de middenton verbonden door middel van lange armen. Ook staat de attractie niet onder kleine hoek en telt de attractie 3 kruizen met ieder 4 gondels.
Naam
De naam "Breakdance" is waarschijnlijk afkomstig van de gelijknamige dansstijl Breakdance. Deze is hieraan verbonden omdat de snelle draaiende karretjes bewegingen van breakdance-dansers suggereren. Deze link is dikwijls goed terug te zien in de aankleding van de attractie, waarbij vaak dansende en zingende mensen op de panelen achter de attractie zijn geschilderd. Ook is de vloer vaak gemaakt als een dansvloer met met oplichtende tegels, en draait men er hiphopmuziek.
Break Dancer, een Breakdance no. 1 van de Duitse firma Mueller.
Andere namen
Vanwege de grote populariteit van de attracties besloten ook andere bedrijven de Breakdance-attractie te gaan maken. HUSS was eigenaar van het concept, en zo moesten de verschillende bedrijven hun ontwerp dusdanig aanpassen dat deze niet te veel op de officiële Breakdance leek. In de praktijk zijn er echter erg veel overeenkomsten te zien, en kunnen de attracties gezien worden als lichte variaties op het eerste model. Ook de namen moesten worden aangepast.
Veel voorkomende namen zijn:
• Blade Runner, van Safeco • Break Dance, van Sobema • Crazy Dance of New Crazy Dance, van Fabbri • Magic Dance, van Top Fun • Star Dancer, van Nauta Bussink
Bron: Wikipedia.
Hier twee voorbeelden van Breakdance attracties in de eerste bent u in de breakdance zelf en op de tweede bent u toeschouwer.
Stefani Joanne Germanotta, beter bekend als Lady GaGa is een Amerikaanse singer-songwriter. Gaga is bekend geworden door haar werk in elektronische muziek, hiervoor werd zij genomineerd voor een Grammy Award.
Ze werd in 1986 geboren in een Italiaanse familie aan de Lower East Side van Manhattan. Op vierjarige leeftijd begon ze met pianospelen. Op haar dertiende gaf ze haar eerste grote optreden. Op haar twintigste werd ze aangenomen bij Interscope Records waar ze haar eerste nummers schreef. Zo schreef ze o.a. voor The Pussycat Dolls en Britney Spears. In 2008 trad ze op tijdens de Miss Universeverkiezing.
Lady GaGa staat ook bekend voor haar extraverte stijl. Haar concurrenten zoals Lilly Allen en Kate Perry hebben de oorlog verloren wat betreft stijl en mensen provoceren. Voor Lady GaGa maakt het niet uit of het slecht weer is. Ze kleedt zich aan of beter gezegd staat ze zelf in ondergoed of netkousen te paraderen voor het publiek. Voor GaGa gaat Fashion vóór en dit niet zomaar. Ze heeft namelijk een thema gekozen voor haar imago als artieste. Persoonlijk vind ik dat ze zich wil differentiëren van andere pop sterren door te schokkeren. Schokkeren is niet alleen welke kleding ze aan heeft (of niet aan heeft) maar ook haar provocerende uitspraken behoren tot haar imago. Ze praat open en zonder schaamte over seks en zelfs taboe thema’s.
Ik vraag mij af of zij een speciaal talent is of een samenstelling van bekende mensen in het verleden die door Gaga zijn gerecycleerd ? In haar biografie staat ze bekend als schrijfster van liedjes en en dat ze voor bekende artiesten gewerkt heeft. Daar heeft ze zeker geleerd dat veel artiesten de grote concurrentie niet aankunnen voor twee mogelijke redenen. De eerste is dat de artisten altijd met het zelfde product komen zoals de rest en ze onderscheiden zich niet veel van elkaar omdat ze door de maatschappelijke mentaliteit alleen tot een bepaalde niveau ver durven gaan. Tweede is dat men altijd de lat hoger moet zetten zodat concurrenten je als artist moelijk kunnen volgen.
Om haar tot een artieste om te vormen was niet alleen haar muzikale talent nodig maar ook het imago. Zoals een product verpakt wordt zo kan ook een mens verpakt worden. De jaren 80-tig waren bekend voor rocksterren die opvallende haar en kledingstijl hadden en zelfs hun gezicht werd vol met kleurrijke make-up geschilderd waar je het verschil tussen man en vrouw of travestiet van een afstand moeilijk kon onderscheiden (zie fig onder). Roem en geld spenderen was ook de motto van de jaren 80-tig en dat is ook een element in het imago van Lady GaGA.
Kort samengevat is Lady GaGA niet authentiek omdat ze gebruik maakt van Pop-art cultuur (zie Pop-art publicatie), commercialisering ( geld spenderen ), Faam (bekendheid met alle middelen), en seks als een thema om mensen aan te trekken iets dat de meeste artiesten op hun eigen manier proberen te doen.
Alles hier heeft een voor-en nadeel. Voordeel is dat ze veel Cd's verkoopt met de hulp van de media-aandacht. Nadeel is dat er altijd groepen van mensen zijn die haar zullen bekritiseren en soms ook geruchten uitvinden om haar naar beneden te halen zoals bij sommige pop sterren al het geval was. Even een video als voorbeeld in een interview met Lady Gaga gedaan door een Noorse journalist. Daar zegt ze waarvoor ze staat en er is ook een klein discussie tussen de twee.
Hier zet ik twee video’s van Lady GAGA toen ze onbekend was en een als huidige extraverte pop artieste. In de eerste video is zij een slachtoffer van MTV programma Boiling Points in 2005. Ze is daar normaal gekleed zoals de rest in het restaurant. In de tweede video zie je haar als bekende popster en de beelden spreken zelf van het verschil.
Voor suggesties of reacties zet een bericht onder.
Donderdag behandelt de Senaat in plenaire zitting het algemeen rookverbod in de horeca dat verleden week al in de commissie Sociale Zaken met een wisselmeerderheid werd goedgekeurd.
Als de voltallige Senaat en de Kamer ook groen licht geven, wordt roken vanaf 1 januari 2012 ook in cafés waar geen eten geserveerd wordt, verboden. Tegenstanders vrezen dat het algemeen rookverbod tot de sluiting van veel cafés zal leiden. Door het algemeen rookverbod zouden hun rokende klanten daar vanaf 2012 weg blijven. Voorstanders van het verbod argumenteren dat er zo veel mensenlevens gered zullen worden.
Wat is uw mening? Zal u meer op café gaan als er niet meer gerookt mag worden of gaat u er dan helemaal niet meer omdat een sigaret opsteken verboden is?
In de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog vormde zich langzamerhand een samenleving waarin gemak en luxe voor zoveel mogelijk mensen bereikbaar moeten zijn: het begin van onze welvaartsstaat. In 1956 was op de tentoonstelling “This is tomorrow” de eerste kleine Pop Art collage te zien van Richard Hamilton, waarin hij met plaatjes uit reclamefolders en tijdschriften een fictief toekomstbeeld samenstelde.
Fig 1
Richard Hamilton: “Just what is it that makes todays homes so different, so appealing?” (Fig 1) 1956
Dit complexe beeld, met een verhalend karakter, is kenmerkend voor de Engelse Pop Art, maar bevat ook alle elementen die in de Amerikaanse Pop Art uitgangspunt waren: populair, consumptief, oppervlakkig en goedkoop. Hamilton maakte deze collage voor de catalogus van de tentoonstelling "This is tomorrow". Het woord POP komt erop voor, en de wereld van de popkunstenaar komt tot uitdrukking: de moderne, gecommercialiseerde samenleving. Stripverhalen, televisie, reclameborden en merknamen, het absurd geïdealiseerde echtpaar. De pop art kunstenaar kiest zijn onderwerpen uit het leven van alledag. In het moderne stadsbeeld zijn bijvoorbeeld overal merknamen en afbeeldingen van filmsterren te zien. Dit zijn de symbolen van welvaart. De Pop Art kunstenaars zetten zich niet af tegen deze opkomende welvaart. Ze maken juist gebruik van die clichés uit de consumptiemaatschappij. Daarom is pop art ook populair bij het gewone publiek. Het werk is herkenbaar en ongecompliceerd: geen ingewikkelde theorieën meer.
Robert Rauschenberg: straatafval assemblage (Fig 2) Elke morgen ging Rauschenberg een blokje om, op zoek naar bruikbaar afval: hij verzamelde bijna al zijn materiaal op straat.
Fig 2
Roy Lichtenstein: brushstroke (Fig 3) Het onderwerp van dit schilderij -woeste kwaststreken- illustreert de reactie van de Pop Art op het Abstract Expressionisme. Lichtenstein schilderde ze in stripstijl minutieus na..
Fig 3
Roy Lichtenstein: meisje met haarband (Fig 4) Roy Lichtenstein zocht zijn motieven dus ook in de consumptiemaatschappij. Zijn kunst is gewoon herkenbaar voor iedereen: "Sinds Cézanne is de kunst onrealistisch geworden, uitsluitend op zichzelf betrokken. Maar Pop Art houdt zich bezig met de moderne wereld en accepteert ze zoals ze is."
Fig 4
Andy Warhol ontwikkelde een volstrekt emotieloze, afstandelijke stijl: blikjes Campbell’s soep (Fig 5), coca-colaflessen en vooral (veel) dollarbiljetten, omdat hij daar het meest van hield. Hij trok zich niets aan van alle waarden die tot op dat moment de beeldende kunst haar status hadden gegeven: individualiteit, emotie, eeuwigheidswaarde en uniciteit waren niet aan hem besteed. Andy reproduceerde gewoon cultuurindustriële producten. Kunst werd een consumptieartikel.
Fig 5
Andy Warhol: Marilyn Monroe (Fig 6) In Warhols vergrotingen van tot idool gemaakte filmsterren versterkte de zeefdruktechniek het anonieme en clichématige karakter van de voorstelling. De ware Marilyn Monroe met haar werkelijke levensloop, met haar eigen identiteit, hoorde daar niet in thuis. Zoiets paste niet in de schappen van een beeldende instant-supermarkt.
Fig 6
Parallel met de Pop Art zochten de Nouveaux Realisten hun inspiratie in de producten en beeldmiddelen van de moderne maatschappij. In de werkelijkheid zelf vonden ze alledaagse gebruiksartikelen als uitgangspunt voor hun kunst, die ze voornamelijk in driedimensionale objecten verwerkten. De gekozen middelen werden meestal destructief toegepast door aftakeling of gedeeltelijk vernietigen. Pop Art was een directe uiting van de Westerse consumptiemaatschappij, en 'esthetiseerde' het ideaalbeeld. Aangegeven door de massamedia pasten ze daar ook hun stijl bij aan... maar bij de Franse Nouveaux Realisten lag dat toch een beetje anders. Zij richtten zich juist op de vormentaal en schoonheid van afvalproducten. Ze verdoezelden die niet met een gladde afwerking: oude, aangetaste materialen weerspiegelden het maatschappelijk verbruik. Daardoor zijn hun werken moeilijker te begrijpen.
Jean Tinguely: Fata Morgana (Fig 7) Al in zijn kindertijd experimenteerde Tinguely met allerlei fantasieapparaten. Van het door de consumptiemaatschappij uitgebraakte afvalmateriaal construeerde hij anarchistische antimachines.
Fig 7
Niki de Saint Phalle begon haar carrière als model voor glossy tijdschriften als Vogue, Elle en Life. In haar latere sculpturen bracht ze op een kleurige, speelse manier een eigen visie op vrouwelijke kwaliteiten in beeld. De veelkleurige, mollige vrouwenfiguren die haar wereldberoemd maakten noemde ze Nana's (Fig 8): het zijn vruchtbaarheidsgodinnen, die later de functie van beschermengeltje kregen.
In mijn vorige publicatie had ik het over de relaties tussen verschillende volkeren. In deze publicatie zal ik een echt gebeurd verhaal laten zien tussen een leeuw en twee mannen.
Eerst een kleine beschrijving van de leeuw als dier. Zoals de meesten al weten is een leeuw (Panthera leo) een katachtig roofdier. De grootte en de manen (haren) van het mannetje geven het dier een machtig uiterlijk, waardoor de leeuw in grote delen van de wereld bekend staat als de koning der dieren. Leeuwen leven in groepsverband (de enige katachtige die voornamelijk in sociale groepen leeft) en leeuwinnen gaan in de regel samen op jacht.
De leeuw is vaak onderwerp van folklore en symboliek geweest. Zo staat de leeuw afgebeeld in de wapens van verscheidene landen, streken en steden, waaronder Nederland, Vlaanderen en België.
Christian de leeuw werd in een warenhuis in Harold (England) gekocht door twee mannen John Rendall en Anthony Bourke. De twee mannen verzorgden Christian tot hij 1 jaar oud werd. Ze mochten van een Kerk Christian laten spelen in een tuin waar de leeuw bewegingsvrijheid had. Christian groeide snel en de kosten om hem te verzorgen namen toe. Voor John en Anthony was het duidelijk dat ze het dier niet meer in Londen konden houden. Zo kwamen ze op het idee om Christian in het wild te sturen in Afrika.
Ze besloten om in Kenia te gaan en de leeuw aan George Adamson een natuurwetenschapper die in het wild leefde met andere dieren. Hij zou Christian helpen om zich te integreren in Afrika met andere leeuwen. Voor de twee mannen John en Anthony was die beslissing moelijk omdat ze een sterke band hadden met Christian de Leeuw. Na het sturen van de leeuw in Afrika wisten ze al dat Christian niet meer de zelfde zou zijn en hen zou vergeten.
Na twee jaar besloten de twee mannen toch Christian te bezoeken. De leeuw is groter en had ook een vrouw en kinderen. Wat er gebeurd kijk beter naar de video.
De term racisme wordt in meerdere betekenissen gebruikt. In de meest algemene zin betekent racisme dat leden van een bepaald ras zich inherent superieur achten aan leden van een ander ras. Bij debatten over racisme is echter vaak sprake van verwarring over de precieze betekenis of implicatie van deze term. Velen gebruiken het racisme in algemene zin als aanduiding van xenofobie (angst voor vreemdelingen) of etnocentrisme. Anderzijds trachten wetenschappers laatstgenoemde begrippen juist af te bakenen van racisme als ideologie of wetenschappelijk racisme.
Algemeen
Zuiver theoretisch racisme geeft geen kwalitatief waardeoordeel over de verschillende mensenrassen. Het erkent hooguit de verschillen, zonder daar een waardeoordeel over te geven. Toch heeft racisme in het dagelijks taalgebruik een negatieve betekenis, aangezien het dagelijks taalgebruik uitgaat van de aanwezigheid van een kwalitatief waardeoordeel.
Koppeling van racisme aan objectieve normen zoals die voortspruiten uit de evolutietheorie of subjectieve normen, zoals die voortspruiten uit de overlevende culturen, kan echter wel degelijk leiden tot kwalitatieve waardeoordelen over raciale eigenschappen. Benadrukt moet worden dat Charles Darwin, de grondlegger van de evolutietheorie juist uitging van de fundamentele biologische gelijkheid van verschillende mensenrassen of bevolkingsgroepen.
Deze "praktische" racistische houding gaat nogal eens gepaard met vooroordelen en onbegrip ten aanzien van mensen van een ander ras dan dat van degene, die de racistische houding koestert. Niet zelden beroepen racisten zich op een wetenschappelijke onderbouwing van hun denkbeelden. Over de vraag of er wetenschappelijke onderbouwing voor rassenonderscheid mogelijk is, bestaan zeer uiteenlopende visies.
Racistisch gedrag en racistisch denken worden in het bijzonder bezien als een gevolg van de maatschappelijke ontwikkeling rond de multiculturele en multiraciale samenleving, waarin de leden van een (al dan niet dominante) raciale groep zich bedreigd voelen in hun bestaan. Er zijn echter ook altijd vormen van racisme geweest zonder dat er sprake was van een dergelijke samenleving.
Europa
Nazi-Duitsland
Het meest bekende voorbeeld van racisme is de rassenpolitiek in Nazi-Duitsland. Adolf Hitler voerde zijn persoonlijke, op semi-mystieke, semi-religieuze, historische, maar ook biologische, sociaal-economische en maatschappelijke gronden gevestigde rassentheorie uit tot in de uiterste consequenties: met de Neurenberger wetten, door de nazi's aangenomen in 1935, werd bijvoorbeeld elk seksueel contact tussen Duitsers (ariërs) en joden verboden. Uiteindelijk liep Hitlers visie en streven uit op de moord op zes miljoen joden. Hij stond een totale 'Endlösung' (dus vernietiging) van het "joodse probleem" voor, op zijn minst in Europa. Bovendien liet hij zo'n honderdduizend gehandicapten en vele zigeuners, homoseksuelen en andere inferieur geachte mensen systematisch ombrengen en maakte hij een begin met het laten verwekken en opvoeden van groepen 'zuiver' Duitse kinderen tot model-Ariërs. Ook de wetenschap werd ingezet om onderzoek te doen naar typisch "Arische" lichaamskenmerken.
Joden
Buiten de vervolging door Nazi-Duitsland stonden de Joden eeuwenlang aan vervolgingen bloot. Tot na de Tweede Wereldoorlog vonden voornamelijk in Oost-Europa pogroms plaats waarbij Joden door de niet-Joodse bevolking werden vermoord.
Roma en Sinti
De Roma en Sinti staan in Oost-Europa aan discriminatie bloot. Triest dieptepunt was de uitroeiingspolitiek van de Nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Afrika
Zuid-Afrika
De rassenscheiding die in Zuid-Afrika reeds bestond werd na de Tweede Wereldoorlog geïnstitutionaliseerd in de vorm van apartheid. De bevolking van Zuid-Afrika werd in vier hoofdgroepen ingedeeld en kregen ieder hun eigen woongebieden. De zwarte meerderheid van de bevolking had geen stemrecht. De apartheidspolitiek werd in 1990 officieel opgeheven en in 1994 werd Nelson Mandela de eerste zwarte president van Zuid-Afrika.
Namibië
Tussen 1904 en 1907 voerde de Duitse kolonisator een vernietigingspolitiek jegens de Herero- en de Nama-volkeren. Namibië stond vanaf 1915 onder Zuid-Afrikaans bewind. Ook hier gold de apartheidspolitiek.
Rhodesië en Zimbabwe
Tussen 1965 en 1979 had Rhodesië een blanke minderheidsbewind onder Ian Smith. De zwarte bevolkingsmeerderheid was niet in de regering vertegenwoordigd. In 1980 kwam Robert Mugabe in Zimbabwe aan het bewind. Aanvankelijk waren de blanken nog betrokken in het bestuur van Zimbabwe; na 2000 werd de grond van blanke boeren op grote schaal onteigend.
Nigeria / Biafra
Tijdens de Biafra-oorlog richtten leden van de Haussa-stam zich tegen de Igbo. Hierbij kwamen honderdduizenden Igbo om het leven.
Uganda
In 1972 werd de Indiase bevolking door Idi Amin uit Uganda verdreven. Achterblijvers werden vermoord.
Rwanda / Burundi
In de jaren negentig vond de Rwandese genocide plaats waarbij Hutu's en Tutsi's elkaar naar het leven stonden.
Soedan
In 2003 brak het conflict in Darfoer uit, waarbij Arabische stammen zich richtten tegen de zwarte Afrikanen.
Amerika
Zowel in Noord- als Zuid-Amerika is op grote schaal slavernij voorgekomen waarbij Afro-Amerikanen als handelswaar werden beschouwd.
Verenigde Staten
In het zuiden van de Verenigde Staten had de zwarte bevolking minder burgerrechten dan de blanken. De Jim Crow-wetten werden pas in 1964 afgeschaft.
Guatemala
In de jaren tachtig vond de Guatemalteekse genocide plaats waarbij tienduizenden indianen om het leven werden gebracht.
Midden-Oosten
Koerden
Koerden worden in verschillende landen van het Midden-Oosten gediscrimineerd. In Syrië werd velen van hen in de jaren zestig het staatsburgerschap ontnomen, waardoor zij geen landbouwgrond meer konden bezitten. In Turkije mochten Koerden tussen 1980 en 1991 hun taal niet spreken. In Irak werd een gifgasaanval op Halabja uitgevoerd, waarbij 5000 Koerden om het leven kwamen.
Het zionisme en de resolutie van 1991
Als etnisch nationalisme is het Zionisme een racistische ideologie genoemd in de Verenigde Naties Resolutie 3379. Deze resolutie werd in het midden van de koude oorlog gesteund door de communistische en islamitische naties. Israël, de Verenigde Staten en de West-Europese landen en hun bondgenoten stemden tegen. In de Algemene Vergadering kunnen de grootmachten geen veto uitspreken.
De resolutie werd herroepen in 1991. Dit gebeurde met Verenigde Naties Resolutie 48/86. De resolutie dat zionisme gelijk staat aan racisme werd hiermee van tafel gehaald met 111 stemmen voor en 25 tegen.
Palestijnen
De Palestijnen die in 1948 vluchtten of werden verdreven uit Israël konden slechts op zeer beperkte schaal terugkeren naar hun vroegere woonplaats. Extreem-rechtse joodse groeperingen vertolken het standpunt dat ook de resterende Arabieren uit Israël en van de Westelijke Jordaanoever zouden moeten vertrekken. Veel Palestijnen verblijven nog in vluchtelingenkampen. Alleen in Jordanië kregen zij volledige burgerrechten; in de overige landen van het Midden-Oosten kregen zij niet de volledige burgerrechten. In Libanon hebben Palestijnen bijvoorbeeld geen actief en passief kiesrecht.
Joden
De joodse godsdienst werd in de Arabische wereld tot de Tweede Wereldoorlog getolereerd; diverse landen hadden grote joodse gemeenschappen. In het vooroorlogse Palestina vonden diverse bloedige pogroms plaats, maar ook in Irak kwam dit voor. Na de onafhankelijkheid van Israël in 1948 vertrokken de joden, aangemoedigd door zowel Israël als de Arabische wereld. Tegenwoordig wonen er vrijwel geen joden meer in de Arabische wereld. In Jordanië zijn joden expliciet van het staatsburgerschap uitgesloten. Antisemitisme komt in publicaties in het Midden-Oosten op grote schaal voor.
Azië
Japan
De Koreaanse en Chinese minderheden worden blijkens een VN-rapport uit 2005 op grote schaal gediscrimineerd. Tot 1980 werd aan Koreanen die het Japanse staatsburgerschap wilden verwerven de eis gesteld dat zij een Japanse naam aannamen.
Indonesië
In Indonesië zijn in 1959 en 1966 wetten aangenomen die de rechten van de Chinese minderheid beperkten. De Peraturan Pemerintah 10/1959 leidde tot onteigening van hun bedrijven en gedwongen verhuizingen. De 127/U/Kep/12/1966 verplichtte etnische Chinezen om Indonesische namen aan te nemen.
Sri Lanka
In Sri Lanka woedt sinds 1983 een burgeroorlog tussen Tamils en Singalezen, waarbij ruim 70.000 mensen om het leven zijn gekomen.
Biologisch racisme
Racisme op basis van biologische kenmerken, zoals echt of vermeend ras. Dit zag men bij de Engelse en Nederlandse koloniale rijken terug. In Brits-Indië was de hoogste positie die een Indiër kon behalen lager dan de laagste positie van een Engelsman.
Het blanke ras werd biologisch als de hoogste evolutionaire vorm van de mens aangemerkt. Daaronder kwamen de Arabieren, Japanners en Chinezen, die weliswaar een rijke traditie hadden, maar in technische vooruitgang door de blanken voorbij waren gestreefd. Op de laagste treden bevonden zich Indianen en zwarten, die als een tussenvorm tussen mens en aap werden beschouwd. Joden namen in de ogen van antisemieten op basis van een nep-verslag een aparte categorie in. Zij waren volgens hen de tegenstrevers, die of de wereld trachtten te regeren vanuit de schaduw in het nep-verslag de (Protocollen van de wijzen van Sion), of gezien werden als de moordenaars van Jezus Christus, of beschouwd werden als parasieten die hardwerkende burgers hun zuurverdiende geld trachtten af te troggelen. De (vermeende) biologische elementen (zwart haar, kromme neus, bochel) werden hier opzettelijk vermengd met religieus/cultureel racisme.
De term "Mongooltje" voor iemand met het syndroom van Down grijpt terug op deze gedachte. Men geloofde namelijk dat het syndroom een afwijking was waarbij men zich niet zo ver kon ontwikkelen als een "blanke", en dus bij een lagere evolutionaire trede, het "Mongoolse ras", bleef steken.
Effecten van racisme
Racisme kan verschillende effecten hebben. Door racisme leren mensen een andere groep, bijvoorbeeld zogenaamde migranten, zien als "anders en minderwaardig" t.o.v. de zogenaamde eigen groep. Racisme kan ook bepaalde maatregelen motiveren zoals het opdelen van een samenlevingen in blanke en zwarte gebieden, het maken van wetten waardoor bepaalde mensen minder rechten hebben dan andere (zoals vroeger de Joden en zigeuners in Nazi-Duitsland op basis van de Neurenberger wetten). Doordat een bepaalde groep als "slecht" beschouwd wordt, krijgen alle leden van die groep te maken met negatieve discriminatie (achterstelling) op gebieden zoals werk, huisvesting en onderwijs.
Effect op individuen
Racisme kan zowel de racist als zijn slachtoffer psychisch sterk beïnvloeden. Het slachtoffer voelt zich vaak aangevallen of uitgesloten en kan hierdoor bijvoorbeeld minderwaardigheidsgevoelens krijgen en gefrustreerd raken.
De zondebok
De groepen waartegen racisme gericht is, worden vaak beschuldigd de oorzaak te zijn voor de problemen die een bepaald land of streek teisteren, zoals werkloosheid, overbevolking en inflatie. In de praktijk worden deze groepen meestal juist het zwaarst getroffen door deze crisissen. In het Engels heet dat Blaming the victim.
Het is niet toevallig dat de groepen tegen wie racisme gericht is meestal de zwakkere groepen van de samenleving zijn. Het is een vicieuze cirkel: zwakke groepen kunnen zonder problemen gebruikt worden om de schuld te geven van diverse problemen, en door die groepen zo negatief te bestempelen zullen ze zwak gehouden worden, doordat ze niet eerlijk kunnen deelnemen aan de maatschappij.
In Nazi-Duitsland was de zondebok-theorie in werking: Joden en zigeuners (en intellectuelen, communisten, liberalen) werd de schuld gegeven van alle maatschappelijke problemen. De deportatie en/of uitroeiing van deze groepen zou dan alle problemen oplossen.
Sigmund Freud heeft, wijzend op de gedachte dat iedere groep een zondebok kent, opgemerkt dat "het antisemitisme ouder is dan het Jodendom".
Effect op de samenleving
Racisme heeft effect op individuen, maar ook op de samenleving als geheel. Racisme wordt wel eens beschouwd als verdeel-en-heerstactiek, die mensen tegen elkaar opzet om ze verdeeld te houden. Voorbeeld: een groep mensen die voor hetzelfde bedrijf werkt, kan tegen elkaar worden opgezet zodat ze klagen dat de andere groep hun geld afpakt, een hoger loon krijgt, enzovoorts. Als mensen in die val trappen, gaan ze zich niet samen verenigen en om betere werkomstandigheden vragen, zoals ze anders hadden kunnen doen.
Veel mensen zijn van mening dat racisme verbonden is met andere fenomenen zoals fascisme en nazisme (zie ook onderstaande categorieën).
Bestrijden van racisme
Juridisch
Een groot aantal landen in de wereld heeft mensenrechten ingeschreven in hun grondwetten. In Europa erkennen veel landen bijvoorbeeld het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, die op haar beurt gebaseerd is op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
Met het aannemen van deze verklaringen bestempelen regeringen vormen van discriminatie zoals racisme als fout, zowel moreel verwerpelijk als juridisch strafbaar. Ondanks de beperking van de persoonlijke vrijheid is er een breed maatschappelijk draagvlak voor deze wetten.
Klachten
Iedere burger kan een klacht indienen wegens discriminatie. In België zijn er twee organisaties die vaak klachten over discriminatie behandelen en opvolgen: het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding en de Liga voor de Mensenrechten. Deze twee organisaties hebben met succes een proces aangespannen tegen een aantal vzw's van het Vlaams Blok, waarna de partij zichzelf tot Vlaams Belang hernoemd heeft.
Vrijheid van meningsuiting en racisme
De vrijheid van meningsuiting en racisme hebben een lastige verhouding. Er bestaat bij velen de wens om racisme te verbieden en strafbaar te stellen, en is dit in vele landen het geval, doch aan de andere kant is racisme geen daad, het is een motief, een denkwijze, een ideologie, zelfs een epistemologie, zoals in onderstaande externe link naar het artikel van Professor Blommaert. Daardoor heeft racisme op zich slechts het karakter van een mening, die naar de fundamenten van de westerse beschaving niet strafbaar is op zichzelf, evenmin als het uiten ervan, en waarbij de vrijheid om deze mening te uiten zelfs grondwettelijk gewaarborgd is in vrije landen.
Wanneer een normale niet-criminele daad, maar met een racistisch motief, strafbaar wordt gesteld, dan betogen sommigen dat daarmee eveneens de rechtsstaat in gevaar komt omdat de criminaliteit van een daad beoordeeld wordt op het motief, en niet op het criminele karakter van de daad zelf. Rechtsonzekerheid treedt dan in omdat men steeds, bij het stellen van niet-criminele daden, beducht moet zijn of men zijn motief als strafbaar kan beschouwen. Voorbeeld kan zijn de weigering om een eigendom te verhuren aan vreemdelingen.
Sport en racisme
De sportwereld met name het voetbal is niet vrij van racistische sentimenten tijdens wedstrijden geuit door supporters. In dit verband startte de Europese voetbalbond of de UEFA een campagne tegen racisme in stadions. Vlak voor de aftrap van de beide halve finales van het Europees kampioenschap dd 25 en 26 juni 2008 spraken de ploegaanvoerders van de elftallen een boodschap uit tegen alle vormen van racisme en riepen op om vreedzaam samen te leven met andere culturen.
Bron: Text of the Convention, International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination, 1966
Hier zijn drie videos over racisme. Video 2 is een reportage over racisme van neonazi's in Russland. De twee andere zijn drie korte video's om mensen te sensibiliseren.
